این مشکل در واقع بسیار رایج است. به استثنای خطاهای الکتریکی که می‌توان با استفاده از ابزارهای تشخیصی شناسایی کرد، فرسودگی اجزای مکانیکی سیستم سوخت را فقط می‌توان با تعویض همزمان تمام انژکتورها برطرف کرد. اجزای فرسوده فاقد حسگر هستند، بنابراین واحد کنترل موتور (ECU) نمی‌تواند آنها را تشخیص دهد. تجزیه و تحلیل و قضاوت انسانی همچنان ضروری است. به عنوان مثال، همانطور که ECU نمی‌تواند یک کفش ردیابی گم شده را تشخیص دهد، نمی‌تواند فرسودگی انژکتورهای جداگانه را نیز تشخیص دهد.

در یک سناریوی ایده‌آل، همه شش انژکتور نباید همزمان از کار بیفتند. با این حال، به دلیل مداخله سیستم کنترل الکترو-هیدرولیک در حین کار، هنگامی که اجزای سیستم سوخت موتور دچار فرسودگی می‌شوند، ECU جریان پمپ هیدرولیک را با کاهش سرعت موتور تنظیم می‌کند تا کاهش توان موتور را جبران کند. اپراتورها بعید است این تنظیم را از طریق احساس درک کنند. تأیید این امر نیازمند آزمایش دقیق است که معمولاً کاربران نهایی نمی‌توانند آن را انجام دهند. این امر یک مشاهده رایج را توضیح می‌دهد: «موتور به سختی روشن می‌شود، اما پس از روشن شدن، به طور معمول کار می‌کند.» در واقعیت، این کاملاً طبیعی نیست - فرسودگی سیستم سوخت نه تنها بر سوخت استارت تأثیر می‌گذارد، بلکه این موضوع مورد توجه قرار نمی‌گیرد.

هنگامی که اجزای سیستم سوخت به سطح فرسودگی بحرانی می‌رسند - در یک موتور شش سیلندر، حداقل چهار سیلندر - مشکل در استارت یا خرابی کامل استارت رخ می‌دهد. به طور معمول، اولین علامت، استارت‌های داغ سخت است، که در نهایت با مشکلات استارت سرد دنبال می‌شود. آزمایش‌های گسترده این پدیده را تأیید کرده است، اگرچه به ندرت به کاربران نهایی منتقل می‌شود.

در میان انژکتورهای برداشته شده، برخی ممکن است همچنان عمر مفیدی داشته باشند، اگر به درستی آزمایش و انتخاب شوند. اینها را می‌توان با سایر انژکتورهای قابل سرویس ترکیب کرد تا مجموعه‌ای برای استفاده مداوم تشکیل شود. در حالی که این عمل امکان‌پذیر است، نباید انتظار داشت که عملکرد کامل را بازیابی کند - فقط عملکرد اساسی. CAT این رویکرد را توصیه نمی‌کند، زیرا ترکیب انژکتورها با سطوح فرسودگی متفاوت ممکن است بر توزیع سوخت در سیلندرها تأثیر بگذارد و به طور بالقوه باعث افزایش سایش روی میل لنگ و مجموعه میله اتصال شود. چنین ترکیبی اساساً یک راه‌حل موقت است.

تحت شرایط تعمیر در محل، ارزیابی کیفی خرابی انژکتور را می‌توان با استفاده از آزمایش‌های مایع استارت انجام داد، در حالی که ارزیابی کمی عموماً غیرممکن است. این محدودیت ذاتی سیستم‌های سوخت کنترل‌شده الکترونیکی است.

این روش‌های میدانی از طریق تجربه خدمات در محل توسعه یافته‌اند. خرابی‌های ناشی از فرسودگی مکانیکی را نمی‌توان با ابزارهای تشخیصی استاندارد (CAT ET با نرم‌افزار تخصصی) تشخیص داد و ارزیابی کیفی از طریق اندازه‌گیری سوخت برگشتی تنها روش عملی باقی می‌ماند. در نتیجه، تعویض همزمان هر شش انژکتور ضروری است، زیرا شناسایی واحدهای خاص از کار افتاده امکان‌پذیر نیست.